Europetraditions.eu

Święty Leopold Mandić – Brzydki, ale pełen miłości

30 lipca w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego wspominany jest św. Leopold Mandić, kapucyn, znany jako "apostoł konfesjonału". Jego życie i posługa są inspiracją dla wielu wiernych, mimo że sam święty nie odznaczał się urodą.

Leopold Mandić urodził się 12 maja 1866 roku w Hercegowinie, na terenie dzisiejszej Bośni i Hercegowiny. Już w młodym wieku zdecydował się na życie zakonne i wstąpił do seminarium franciszkanów kapucynów. Jego powołanie było silne, mimo że od dzieciństwa zmagał się z licznymi chorobami i problemami zdrowotnymi.

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech św. Leopolda była jego niezwykła brzydota. Jego twarz była zdeformowana, a ciało pokryte bliznami. Z tego powodu, gdy wstąpił do zakonu, przełożeni uznali, że nie nadaje się do publicznej posługi i skierowali go do pracy w konfesjonale.

Św. Leopold przyjął tę decyzję z pokorą i oddaniem. Spędził większość swojego życia zakonnego w konfesjonale, słuchając spowiedzi tysięcy wiernych. Jego posługa była niezwykle owocna, a on sam zyskał miano "apostoła konfesjonału".

Mimo swojego wyglądu, św. Leopold był pełen miłości i współczucia dla innych. Jego spowiedzi były głębokie i pełne mądrości, a on sam stał się symbolem Bożego miłosierdzia i przebaczenia. Wierni z całego świata przybywali do niego, szukając pocieszenia i duchowej pomocy.

Św. Leopold Mandić zmarł 30 lipca 1942 roku w Padwie we Włoszech. Jego kult szybko się rozprzestrzenił, a w 1971 roku został beatyfikowany przez papieża Pawła VI. Kanonizacja nastąpiła w 1983 roku za pontyfikatu Jana Pawła II.

Historia życia św. Leopolda Mandicia jest przypomnieniem, że prawdziwa uroda tkwi w sercu i w miłości do Boga i bliźniego. Jego posługa w konfesjonale pokazuje, że nawet największe trudności i ograniczenia mogą stać się drogą do świętości.

2017-07-30 08:12:46

informacje

informacje