Benedyktyni na pustyni - poszukiwanie Boga w ciszy i samotności

W sercu pustyni, w odległym zakątku świata, znajduje się klasztor pw. Najświętszego Zbawiciela na Pustyni, założony w 1964 roku przez o. Elredo Pareda. To miejsce, gdzie benedyktyni szukają Boga w ciszy, samotności i prostocie życia monastycznego.

Klasztor Najświętszego Zbawiciela na Pustyni został założony przez grupę braci zakonnych, którzy przenieśli się z klasztoru w Mount Savior w stanie Nowy Jork. W 1983 roku, klasztor został przyłączony do angielskiej prowincji zakonu św. Benedykta, co umożliwiło dalszy rozwój wspólnoty i umocnienie jej duchowości.

Benedyktyni na pustyni żyją zgodnie z regułą św. Benedykta, która kładzie nacisk na modlitwę, pracę i gościnność. Ich życie skupia się wokół codziennych nabożeństw, pracy fizycznej i kontemplacji. Cisza i samotność pustyni stwarzają idealne warunki do poszukiwania Boga i pogłębiania życia duchowego.

Jednym z najważniejszych elementów życia benedyktynów na pustyni jest modlitwa. Bracia zakonni spędzają wiele godzin na adoracji Najświętszego Sakramentu, modlitwie liturgicznej i osobistej kontemplacji. To właśnie w ciszy i samotności pustyni, w oddaleniu od zgiełku świata, mogą najpełniej doświadczać obecności Boga.

Praca fizyczna jest również istotnym elementem życia benedyktynów na pustyni. Uprawa roślin, hodowla zwierząt i praca w warsztatach rzemieślniczych pozwalają im na utrzymanie samowystarczalności i realizację zasady "ora et labora" (módl się i pracuj). Praca ta jest również formą modlitwy i kontemplacji, gdyż pozwala na harmonijne połączenie duchowości z codziennym życiem.

Gościnność jest kolejnym ważnym aspektem życia benedyktynów na pustyni. Klasztor otwiera swoje podwoje dla pielgrzymów i osób poszukujących duchowego wytchnienia. Bracia zakonni dzielą się swoim doświadczeniem i mądrością, oferując gościnę i wsparcie duchowe tym, którzy przybywają w poszukiwaniu Boga.

Życie benedyktynów na pustyni jest wyrazem głębokiej wiary i pragnienia zbliżenia się do Boga. Cisza, samotność i prostota życia monastycznego stwarzają idealne warunki do poszukiwania sensu istnienia i doświadczania obecności Bożej. To miejsce, gdzie czas zdaje się płynąć wolniej, a dusza może odnaleźć spokój i harmonię.

2017-09-03 04:17:18

informacje